نقش چین در سیستم تجارت جهانی

در چند دهه گذشته، چین به یک قدرت جهانی در سیستم تجارت جهانی تبدیل شده است و نظم اقتصادی سنتی را به چالش می کشد و چشم انداز تجارت بین المللی را تغییر می دهد.چین دارای جمعیت زیاد، منابع فراوان و بهبود مستمر زیرساخت ها است.این کشور به بزرگترین صادرکننده و دومین واردکننده بزرگ جهان تبدیل شده است.

ظهور چین به عنوان یک مرکز تولید فوق العاده بوده است.نیروی کار کم هزینه و فرآیندهای تولید کارآمد این کشور را به مقصدی جذاب برای شرکت های خارجی تبدیل کرده است که به دنبال استفاده از نرخ های تولید رقابتی هستند.بنابراین، بر اساس گزارش بانک جهانی، چین حدود 13.8 درصد از ارزش کل صادرات جهان را در سال 2020 به خود اختصاص داده است. از لوازم الکترونیکی و منسوجات گرفته تا ماشین آلات و مبلمان، محصولات چینی بازارهای جهانی را پر کرده و جایگاه چین را به عنوان کارخانه جهان تثبیت کرده است.

علاوه بر این، روابط تجاری چین فراتر از بازارهای سنتی غربی گسترش یافته است و چین به طور فعال با کشورهای در حال توسعه پیوند برقرار کرده است.از طریق ابتکاراتی مانند ابتکار کمربند و جاده (BRI)، چین سرمایه گذاری زیادی در پروژه های زیرساختی در سراسر آفریقا، آسیای جنوب شرقی و آسیای مرکزی انجام داده است و کشورها را از طریق شبکه ای از جاده ها، راه آهن، بنادر و سیستم های مخابراتی به هم متصل می کند.در نتیجه، چین نفوذ و دسترسی قابل توجهی به بازارهای کلیدی به دست آورد و جریان مداوم منابع و مشارکت های تجاری را تضمین کرد.

با این حال، تسلط چین در سیستم تجارت جهانی بدون بحث نیست.منتقدان می‌گویند که این کشور درگیر شیوه‌های تجاری ناعادلانه، از جمله سرقت مالکیت معنوی، دستکاری ارز و یارانه‌های دولتی است که به شرکت‌های چینی مزیت ناعادلانه‌ای در بازارهای جهانی می‌دهد.این نگرانی ها روابط با شرکای تجاری بزرگی مانند ایالات متحده و اتحادیه اروپا را تیره کرده است که منجر به اختلافات تجاری و اعمال تعرفه بر کالاهای چینی شده است.

علاوه بر این، نفوذ اقتصادی فزاینده چین نگرانی های ژئوپلیتیکی را برانگیخته است.برخی گسترش اقتصادی چین را وسیله ای برای گسترش نفوذ سیاسی آن و به چالش کشیدن نظم اقتصادی لیبرال موجود می دانند.قاطعیت فزاینده چین در دریای چین جنوبی، اختلافات ارضی با همسایگان و اتهامات نقض حقوق بشر نقش این کشور را در سیستم تجارت جهانی پیچیده تر می کند.

در پاسخ، کشورها به دنبال تنوع بخشیدن به زنجیره های تامین، کاهش اتکا به تولیدات چینی و ارزیابی مجدد روابط تجاری بوده اند.همه‌گیری کووید-19 آسیب‌پذیری کشورهایی را که بیش از حد به تولید چین متکی هستند، آشکار کرده است و درخواست‌هایی را برای تجدید زنجیره تامین و منطقه‌ای کردن برانگیخته است.

چین به دلیل تلاش برای حفظ جایگاه خود در سیستم تجارت جهانی، در چندین جبهه با چالش هایی مواجه است.اقتصاد داخلی آن در حال تغییر از رشد صادراتی به مصرف داخلی است که توسط طبقه متوسط ​​رو به رشد و نیروی کار در حال کاهش است.چین همچنین با نگرانی های زیست محیطی و تغییر پویایی اقتصاد جهانی، از جمله ظهور صنایع مبتنی بر فناوری دست و پنجه نرم می کند.

برای انطباق با این تغییرات، چین بر پیشرفت فناوری و نوآوری تمرکز دارد و تلاش می‌کند تا زنجیره ارزش را ارتقا دهد و در زمینه‌های نوظهور مانند هوش مصنوعی، انرژی‌های تجدیدپذیر و تولید پیشرفته تبدیل شود.این کشور با هدف ایجاد قابلیت‌های فن‌آوری بومی و کاهش وابستگی به فناوری خارجی، سرمایه‌گذاری زیادی در تحقیق و توسعه انجام داده است.

به طور خلاصه نمی توان نقش چین را در سیستم تجارت جهانی نادیده گرفت.این کشور به یک نیروگاه اقتصادی تبدیل شده است و وضعیت موجود را به چالش می کشد و تجارت جهانی را تغییر می دهد.در حالی که رشد چین فرصت‌های اقتصادی را به ارمغان آورده است، اما نگرانی‌هایی را در مورد شیوه‌های تجارت منصفانه و پیامدهای ژئوپلیتیکی نیز ایجاد کرده است.با تطبیق جهان با چشم‌انداز اقتصادی در حال تغییر، آینده نقش چین در سیستم تجارت جهانی با چالش‌ها و فرصت‌های فراوان مبهم باقی می‌ماند.